Pura vida

Hola allemaal!

Ondertussen ben ik al 3 weken weg en is het voor de meesten al weer 2 weken geleden dat ik iets van me heb laten horen, jup leef nog steeds;).
Soms beleef je zo veel dat er geen tijd is om te schrijven en op ander momenten heb je zo veel beleefd dat je geen woorden en energie meer hebt om te schrijven. Gelukkig hebben we niets dan positieve en of leerzame momenten mee gemaakt, dus een hoop om over naar huis te schrijven!

De eerste zaterdag in Ayacucho zijn we naar het platteland geweest met Maarten, onze Nederlandse achterbuurman, en zijn gezin. We hebben 1,5 uur door de bergen gereden, wat een uitzichten! Uiteindelijk kwamen we bij een hutje waar iemand woonden die zijn land misschien aan Maarten wilde verkopen. Het huisje wat bij het land hoorde bestond uit 2 aparte hutjes. Een was het slaap vertrek, de ander was de keuken. Vanwege de enorme regenval was het hok van de cavia’s ingestort. Deze renden daarom nu dan ook vrolijk door de keuken, die bestond uit 4muurtjes van steen en een dak van golfplaten. In een hoek stond een soort van tafel met een houten bankje. In de hoek daarachter was de vrouw van de boer cuy aan het bakken.. of te wel Cavia’s! Het is hier erg onbeleefd om niet te eten, dus ik heel netjes een halve maïskolf aangenomen. De boer nam ons mee achter de boerderij en plukte met een lange tak cactus vruchten voor ons. Rolde ze in het gras of de stekeltjes er af te halen en daarna waren ze eetbaar:).
Voor meer foto’s verwijs ik jullie door naar John en Lourens.

Vorige week zijn we heel druk geweest met ons onderzoek. We hebben interviews gehouden over de visies van de verschillende leden van het management van Nuestra Casita en deze uitgewerkt. Ook hebben we intakes gevolgd met de ouders van nieuwe kinderen.
Vorige week vrijdag zouden we ’s middags nog even gaan knallen, maar na de Spaanse les had ik echt behoefte aan weekend en ben ik de buurt gaan verkennen. Om de hoek is een park waarin in het weekend veel kinderen spelen. Binnen 10 minuten was ik in gesprek met een groepje meisjes van 8tot 15, met een volleybal. Na een tijdje volleyballen (wat overigens immens vermoeiend is op deze hoogte!) besloot ik de mannen te halen, die wilde vast ook meedoen en hun spaans oefenen. Het was echt heel gezellig daarna zijn we zaterdag en zondag weer geweest, maar dan met andere kinderen. Zondagmiddag gingen we naar de mirador, het uitkijkpunt wat we vanuit ons huis kunnen zien liggen. Bovenop konden we de hele stad zien liggen, zagen we een vliegtuig opstijgen (wat redelijk onmogelijk leek op die plek) en hebben we uiteindelijk en terrasje in het zonnetje gepakt. Als je hier een biertje besteld krijg je 650ml en een glas, voor 3 personen. Wij hadden natuurlijk 3 biertjes besteld en begrepen niet waarom we maar een glas kregen en er maar een fles voor ons werd opengemaakt. Tot we naar de tafel voor ons keken. Blijkbaar krijg je hier altijd een glas, schenk je deze in neem je een paar slokken en geef je de fles en het glas door… juist… gelukkig voor ons zat het bier al in een glaasje;).

Wat een huis hebben we hier zeg!
Ik zou het graag met jullie delen, maar helaas heb ik alleen af en toe in de woonkamer internet, dus de rest is lastig te zien.
Het is mogelijk om op het dak van het huis te chillen en het mooie is, wij hebben het hoogste huis in de buurt:).
Vanuit mijn kamer zie ik regelmatig de kolibri die woont in de tuin van de buren, op het topje van de boom voor mijn raam gaan zitten.
’s Ochtends worden we gewerkt door het opgewekte gekraai van minimaal 20 hanen en over het algemeen vallen er zo’n 10 honden bij, wanneer de hanen even naar de hier schaarse lucht happen. Bijzonder om mee te maken, er prettig dat men oordoppen heeft uitgevonden en we het niet altijd hoeven mee te maken.

De eerste week was het hier redelijk lekker weer, regelmatig scheen de zon. Nu hebben we gemiddeld een uurtje zon per dag denk ik en bijna elke avond regen. Wat we ook regelmatig meemaken is dat de zon schijnt, het tegelijk regent, maar nergens een regenboog te vinden is!

Ongeveer twee weken geleden is er een aardbeving geweest, waar wij hier niets van gevoeld hebben, maar helaas de weg tussen Lima en Ayacucho wel.. Deze is momenteel dan ook gedeeltelijk zoals het woord zelf al zegt.. weg.. Vanwege de regen vliegen er ook regelmatig geen vliegtuigen. Het is maar goed dat wij de komende twee maanden nog nergens heen hoeven! Voor Ria was het dan ook moeilijk om naar Lima te komen, ze zou vorige week donderdag om half 7 vliegen maar doordat het vliegtuig niet ging kregen wij de kans om haar nog doei te zeggen:). Gerrit is afgelopen maandag vroeg vertrokken, dus momenteel hebben we het huis voor onszelf. Op de ochtenden na dan, want sinds vorige week maandag krijgen we van 08.30 tot meestal na 13.00uur Spaanse les. Ik moet eerlijk zeggen dat het mij best meevalt. De les zelf niet, want als je om 8uur eet en vervolgens vanaf 11uur heerlijk eten ruikt, dan is twee uur wachten en je concentreren op Spaans erg lang. Maar we spreken nu toch al wel wat Spaans! De huishoudster Nancy komt hier dagelijks langs om wat schoon te maken en daarna heerlijk Peruaans voor ons te koken. Er is hier soya te krijgen, maar zowel ik als onze spaans Lerares Roxana hadden als reactie; Oh ik dacht dat dat voor de hond was! No es para mi…;)

Ik moet eerlijk bekennen dat veel dingen die we hier doen al normaal zijn. Een taxi aanhouden vergaat ons prima, en wat we op straat zien lijkt ook steeds normaler te worden.
Langzamerhand raak ik zelfs gewent aan de zoen die je als vrouw van alle vrouwen en mannen krijgt die je ontmoet. Mannen krijgen alleen ene zoen van vrouwen en omdat de eerste mensen die ik ontmoeten mannen waren, was het voor mij wel even schrikken.
Opvallend vind ik het dat alles qua mannelijk en vrouwelijk hier gescheiden lijkt, tot in de details van de taal.
Het is nu de maand van carnaval. Hier betekend dat dat je als vrouw constant om je heen moet kijken of je geen waterballon op je dak krijgt. Op gringo’s(blanken) gooien is natuurlijk nog leuker dan op andere Peruaanse meisjes, dus wat dat betreft ben ik dubbel de Sjaak. Rondom carnaval schijnen ze ook met verf te gooien, dus dan moeten we even oude kleren aan:).

Komende maandag zijn we uitgenodigd voor een viering van de zoon van de tuinvrouw. Hij is geslaagd voor zijn opleiding tot politie. Ik ben heel benieuwd hoe het gaat zijn en of wij er gaan zijn, want we hebben geen adres.
Vanaf dinsdag krijgen we een andere Spaans docent, Roxana gaat ergens anders les geven. Wel heeft ze beloofd in het weekend terug te komen om speciale plaatsen met ons te bezoeken. Komende zaterdag gaan we naar een uitkijkpunt, een die nog hoger ligt dan die waar we zondag waren.

De bovenwoning waar we bij Nuestra casita zouden wonen wordt erg mooi, maar is voorlopig nog niet af. Volgens Eduardo( de eigenaar) kunnen we er vanaf maart in. Maar afgelopen zaterdag was men nog bezig met het stucen, er waren nog geen deuren ramen etc. Eigenlijk was er nog niets behalve muren:). Wel zijn we op het dak geweest waar ook de waakhond chaska woont. Het uitzicht is echt betoverend daar, dus ik hoop dat we daar snel in kunnen en mooie zomer avonden kunnen beleven (moet het wel stoppen met regenen). De regen schijnt ook een groot probleem te zijn nu voor de boeren. De oogst verregent momenteel en speolt met het water de akkers af(die hier in de bergen niet bepaald vlak zijn). Normaal komt er veel fruit en groeten uit Lima, maar dat is nu niet mogelijk doordat de weg verspert is. Groenten en fruit word nu dus heel snel duurder, maar zijn nog steeds voor onze begrippen heel goedkoop.

Dank jullie wel voor de leuke berichtjes! Ik kan helaas niet op elk bericht antwoorden, omdat internet het veelal niet doet. Dat betekent niet dat ik er niet heel vrolijk van word wanneer ik ze wel kan lezen, dus plz blijf gewoon sturen:D!

A few (fun) facts:

• Water kookt hier op 90graden.
• 112 o.i.d. kennen ze hier niet.
• De door jullie (familie) beschreven kussensloop slaapt geweldig!
• Alle foto’s en verhaaltjes die jullie mij meegegeven hebben en alles wat ik via internet ontvang vind ik echt geweldig!
• Een taxi naar het centrum (ongeveer 15min.) kost hier 4 sol.
• 1 euro = 3.83 sol (toen we hier kwamen 3.75)
• Facebook is moeilijk te openen.
• Hotmail kan ik alleen op mijn mobiel openen.
• Mijn nummer is de komende 2.5maand nog uit de lucht want T-mobile prepaid werkt niet in Peru.
• Mailen kun je me op Samira.hunen@gmail.com
• Smsen kun je me op: 0051945351301
• Post kan naar: Los rosales 210 Parque de la Vandera, Ayacucho iig zolang we hier wonen:).
• Het lage zuurstof percentage hier in de lucht maakt niet dat boerconcerten minder hard klinken (helaas voor mij, want ik mag er van genieten;)…
• Vorige week donderdag heb ik mijn laatste verslag(visiestuk) opgestuurd. Als ik hier een voldoende voor heb(ja ik heb mijn best gedaan!), heb ik alles afgerond en hoef ik echt alleen nog maar af te studeren=D!
• Eso es(dat is), klinkt misschien het zelfde maar is niet het zelfde als SOS...


Cuídate (take care)