Quiero decirte tantas cosas :)

Ja!!! Weer een veel te lang reisverslag vanaf de andere kant van de wereld :D! Een immense reden om te soggen( zie aan het einde van dit verslag;)) of je wat betreft je to do list eens te verdiepen in de Peruaanse cultuur: Mañana mañana :D!

Nog minder dan 2 weken in Ayacucho en dan gaan we reizen! Bizar, de tijd vliegt! De afgelopen 2 weken waren weken waar ik er nog zo 20 van wil hebben hier.
Er is weer veel gebeurt en lastig om te bedenken waar ik moet beginnen..
Of zoals ik hier ondertussen zou zeggen: Quiero decirte tantas cosas y no se donde empezar:).
Spaanse les hebben we ondertussen al 2 weken niet meer, maar daar heb ik iets op gevonden!

(even tussendoor; het moet wel spannend blijven natuurlijk.. Speciaal voor jou pap, omdat je in Costa Rica en Nicaragua zo hard op zoek was naar locale muziek, hier is een liedje wat je minimaal 3 keer per dag hier hoort. In winkels, in motortaxi’s, vanuit huizen, op het centrale plein etc.. http://www.youtube.com/watch?v=T6NkBA9xLII er is ook een officiële video waar je wel het hele liedje kunt horen, maar die is alleen geschikt voor 16+ en geheel op eigen risico ;) http://www.youtube.com/watch?v=cELfJlpnyqw&feature=related Als we uitgaan en dit liedje wordt gedraaid doet iedereen (behalve wij) dit dansje, heel bijzonder... :))

Twee weken terug heb ik Edu en Erik ontmoet. Edu is een kunstenaar uit Peru en Erik een net afgestudeerde filosoof en muzikant komt uit Canada. Erik had ik eerder al ontmoet op de markt en we raakte aan de praat en kwamen tot de conclusie dat alles wat er te koop was echt geniaal was en dat wij ook wilde leren hoe je dat kunt maken. Edu wilde ons dat leren. Bijna elke avond hebben we met z’n 3de bij elkaar op het centrale plein gezeten. Edu probeert zijn spullen te verkopen en ondertussen leert hij Erik en mij allerlei manieren van macramé, stenen verwerken in sieraderen met ijzer en met touw. Mijn nieuwe hobby voor deze zomer. Ik zou best een jaar of 2 zo kunnen leven denk ik! Met een groep vrienden dingen maken, terwijl de een tekent, de ander knoopt en weer een ander muziek maakt in het park. Tussendoor springt er af en toe een klein aapje op je arm of op je hoofd, genaamd Michel. We hebben daar echt geniale avonden gehad en het was een geweldige manier om aan mijn Spaans te werken! Helaas komt er aan alle leuke dingen een einde. Erik heb ik zojuist uitgezwaaid, hij gaat nu naar Cusco en Edu gaat in een andere stad nieuw materiaal halen, die zie ik hopelijk volgende week na de verkiezingen(10 april) nog even. Vreemd hoe snel je je soms aan mensen kunt hechten, terwijl je van te voren weet dat het maar voor even is. Lang leve facebook ;).

We wonen nu iets meer dan twee weken boven het project en ik vroeg me af in hoeverre het elke morgen wakker worden door het geluid van huilende baby’s een kinderwens kon doen verschuiven. Het antwoord is denk ik, per week ongeveer een jaar :p. Wat ben ik ongelofelijk blij dat ik nog geen moeder ben! Ook Duncan vertelde dat hij voorlopig geen moeder wil worden, dus dat is geregeld!

Ik moet eerlijk bekennen ik mis ons oude huisje soms wel een beetje. Vooral rond lunch tijd ;) Peruanen eten ’s middags warm. Het menu is niet altijd even wisselend. Gemiddeld 2 keer per week aardappelpuree met rijst, 2 keer per week rijst met kikkererwten en vandaag hadden we bami met pesto. Ik: “Uhm.. is er ook groenten?” Beneden: “Groenten? Nee hoezo?” Tja dat krijg je als je in een land bent waar ze denken dat je sterk wordt van aardappels :p. Twee weken terug was er een avond georganiseerd voor de ouders van de kinderen, over het belang van goede voeding. Wat een hoop vragen werden er gesteld! Het was duidelijk dat ze daar echt geen kaas van hebben gegeten!
Gelukkig is er een hoop fruit hier. De afgelopen twee weken was ik ’s avonds dus vaak bij Edu en Erik en die aten rond 22.00 uur ergens en dan bestelde ik gewoon salade :).

Afgelopen weekend zijn we met Gustavo en Roxanna naar Wari geweest. Voor iedereen die geen idee heeft wat een Wari is, Wari is of eigenlijk was een stad van de Wari’s. De Wari’s was een groot volk, wat in de buurt van Ayacucho leefde. (nog voor de Inca’s.) Ongeveer van 600 nc tot 1100 nc. In Wari zijn ze begonnen met het opgraven van een stad, die groter geschat wordt dan Cusco, alleen is er geen geld om veel op te graven. Daarom kun je daar ook nog allemaal beschilderde potscherven vinden, van honderden jaren oud. Ik vond het echt moeilijk om voor te stellen. Enrique, de schedel die op de bar bij Magia Negra staat blijkt ook een Wari te zijn geweest. Dit kun je zien aan de vervormde schedel. Speciaal voor sha: De Wari’s hadden al een heel ingewikkeld ontwikkeld watersysteem. (ik heb er foto’s van ;P)
Daarna zijn we naar de plaats geweest waar de vrede is getekend tussen de Spanjaarden en de Peruanen. Behalve een standbeeld, geschonken door Spanje, was er weinig te zien. Maar wel een bijzonder idee!

Voor de mensen die mij goed kennen, die weten ik onthoud meestal heel gedetailleerd al mijn bizarre dromen. Een keer aan het ontbijt vertelde ik er een en Lou vertelde wat hij gedroomd had. Er zat een muis op zijn dekbed.. Dus ik vroeg wat deed die muis daar? Nou gewoon zitten… Hmm.. goed verhaal! Een uur of twee later klonk er een vrolijke kreet uit de slaapkamer afkomstig van John. Of we snel wilde komen kijken, sure. En daar zat hij, Mister Jingles! Wanneer we niet te veel lawaai maakte kwam hij nieuwsgierig op ons afgelopen.
Officieel mogen we niemand bij ons thuis uitnodigen, maar wie uit zichzelf komt, tja wat doe je daar aan? Lourens heeft een oplossing gevonden tegen de lange eenzame nachten hier en voor alle mannen die niet met een meisje kunnen slapen… slaap met een muisje:D!
Het leek ons beter om toch maar een poging te doen om hem buiten te zetten. Maar hij miste ons al snel dus waarschijnlijk was hij weer eerder binnen dan wij… Hey sam! Ja? Er rende net een muis uit de woonkamer en ik weet niet waar die heen is gegaan, dus het kan zijn dat je wat voelt vanacht :). Thanks for the heads up Lou :P. Al het eten in de keuken staan nu in plastic bakken en het enorme gat onder de wasbak, waar we hem betrapt hebben, zit een badhanddoek in:p.

Ik ben er ook achter waarom men in Nederland zegt een kind kan de was doen en niet een vrouw kan de was doen. Vrouwen hier in Ayacucho zijn er erg trots op dat ze hun was met de hand wassen. Dus ik dacht, dat ga ik ook proberen. Helaas ken ik soms mijn eigen kracht niet, wat er in resulteerde dat ik niet alleen de stop uit de was bak trok, maar ook dat gene waar ik de stop ingeduwd had en een deel van het cement… en dat net nadat mijn douche eindelijk was gemaakt :p. Vervolgens hing ik alles op het dak te drogen. Met alle wind hier bleek dat achteraf niet zo’n goed idee. We hebben afscheid moeten nemen van 3 theedoeken die ten prooi zijn gevallen aan Chaska, onze Duitse dak herder.

Net na mijn vorige blog hebben we andere vrijwilligers hier leren kennen daar zijn we mee uitgeweest en ben ik mee naar een feest geweest, Celine, Gijs, Fleur en Ties. Het geeft hier status als je gringo’s op je feest hebt, dus wij gingen naar een feest van een meisje wat 15 werd wat we helemaal niet kende. Haar moeder was 2 Gijs en Ties tegengekomen en had hen en daarmee ons uitgenodigd. Wanneer een meisje hier 15 wordt vieren ze dat ze een volwassen vrouw is (voor de wet nog niet). Het was een feest als een trouwerij! We gingen een met roze en witte doeken omwikkelde wenteltrap af en kwamen uit aan het begin van een rode loper die een zaal inleiden. Alle gezichten draaide onze kant op en mensen begonnen te fluisteren. Wij keken onze ogen uit. We waren in een enorme hal beland waarvan de wanden bekleed waren met witte doeken en roze strikken alsof het allemaal kerstpakjes waren. Alle tafels en zelfs alle stoelen waren op de zelfde manier versiert, bizar! En eerlijk gezegd ook bizar lelijk, maar hier vinden ze dat mooi.
Toen wij kwamen was het 22.00 uur en de mensen waren vanaf 20.00 uur uitgenodigd en zaten netjes op hun stoeltje te wachten, tot 23.00 uur want toen kwam het meisje/ vrouw zelf op het feest. Ze liep aan de arm van haar neef, in een zuurstok roze hoepeljurk die geweldig matchte met de rest van de ruimte. Na dat ze heel statig een aantal rondjes langs iedereen had gelopen met haar neef moest ze in haar eentje rondjes lopen. Celine dankte haar ouders hardop dat ze haar dat nooit hadden aangedaan en zei tegen haar vriend dat hij haar op geen enkele manier ooit in zo’n jurk zou krijgen, and i couldn’t agree more!
Het meisje ging daarna met iedereen op de foto met op de achtergrond haar verjaardagstaart. Eigenlijk verjaardag taarten, ik schat dat het er 10 waren, natuurlijk ook volledig knalroze en wit. Ze hadden allemaal een eigen voetstuk/ traptree op een van de taarten stond een Barbie in een knalroze jurk en in het midden was een soort beeld met allemaal kleine watervalletjes. Na de foto’s hebben we snel een cadeautje gegeven en zijn we gevlucht. Voor een Peruaans feest was het heel bijzonder want er werd niet gedronken of gedanst, iedereen zat netjes stil te luisteren. Leuk om een keer mee te maken :).

Een ding is minder… Het regenseizoen zou tot en met maart zijn hadden ze gezegd, oplichters! ;) de afgelopen week is er nog zo veel water gevallen! Ook de Ayacuchanen blijven zich er over verbazen, want dit schijnt erg bijzonder te zijn… just our luck :p. We hebben de afgelopen 2 weken iig wel steeds water gehad gelukkig en ook het internet en de elektriciteit hebben bizar goed hun best gedaan. Dus daar boffen we echt heel hard mee!
Met afstuderen gaat het heel goed, we liggen prima op schema en dat de zon niet schijnt maakt ook dat het minder verleidelijk is om te soggen. (voor alle niet studenten onder ons soggen= studie ontwijkend gedrag vertonen. http://nl.wikipedia.org/wiki/Studieontwijkend_gedrag :p)

Een ding weet ik zeker, zodra ik terug ben ga ik kijken wanneer ik nog meer van deze wereld kan gaan zien. Het begin van de plannen ligt er iig, in Juli gaan we Griekenland ontdekken. Maar eerst nog maar eens afstuderen ;) en vanaf de 17de heel hard vakantie vieren in Peru!


Weetjes:
•Van mij mag de tijd af en toe best stil blijven staan, van John niet, want dan komt hij niet meer bij Annelies!
•Ik word hier af en toe helemaal gek van alle mensen die mij lijken te roepen, maar se mira blijken te zeggen. :p Het is maar goed dat ik niet gewoon Mira heet.
•Iedereen heeft hier een dubbele voor en achternaam. Ik wordt nu regelmatig door mensen Salomé genoemd, blijft wennen:).
•Een week nadat ik terug ben, ben ik jarig, ik hoop jullie dan allemaal te zien en helemaal bijgepraat te worden!
•Voor het vak maatschappelijkesontwikkelingen op de uni, op de opleiding Maatschappelijk Werk gebruiken ze hier boeken uit 1986, 1984 en 1976… Juist… :p
•Als je hier cola besteld kijkt iedereen raar omdat je dan een staart of een rij besteld :p
•Cool is hier chevre, wat door google translate vertaald wordt als geitenkaas…
•Ik ben immens blij met mijn passieve fans die besloten hebben niet meer passief te zijn! En natuurlijk de leuke kaartjes, krabbels, berichtjes op facebook en mailtjes die ik ontvangen heb! Bedankt allemaal!


Hasta Luego!