Ama preocupacuycho gusisja caccan

Hola allemaal,

Ik dacht ik kan jullie niet nu al een verhaaltje sturen, want je hebt de vorige pas net twee dagen binnen, maar blijkbaar is dat al weer een week geleden! Zo zie je maar, time flies when you have a lack of oxygen:).

Even voordat ik mijn verhaaltje begin: Ik heb mijn eerste post binnen! Geweldig om de poort binnen te komen na een ochtend in de universiteitsbibliotheek en een brief te zien liggen! Moet eerlijk bekennen dat het mij al helemaal vrolijk gemaakt had voordat ik hem überhaupt opengemaakt had!
Ik zal nu verder chronologisch verder gaan;).

Wat een week! We hebben een hoop gedaan deze week.
Vrijdag ochtend hadden we onze laatste spaanse les van Roxanna. Gelukkig hadden we afgesproken om haar zaterdag en maandag ook weer te zien.
’s Middags ben ik naar het park gegaan om Spaans te leren. Ik zat nog niet of er kwam al een vrouw naar mij toe die vroeg of ik daar alleen was. Ja, dat was ik. Ik kreeg een: Mooi ik ook! En voordat ik door had wat er gebeurde zat ze naast mij in mijn Spaanse huiswerk te lezen en namen we door wat de woorden betekende. Anders dan verwacht, maar ach doel bereikt:).

Vrijdagavond ben ik met Juan(John) opzoek gegaan naar Centro Cultural om mensen te zien dansen. Ons was verteld dat we daar moesten zijn, helaas werd er niet gedanst, maar op het grote plein waren wel allemaal kraampjes waar ze allerlei Peruaanse souvenirs verkochten en Juan en ik een hele tijd hebben staan praten. In eerste instantie met de verkoper, maar die haalde alle voorbijgangers er bij en voor we het wisten waren we met veel meer mensen in gesprek. Super voor ons Spaans natuurlijk! Ik moet eerlijk bekennen dat Spaans steeds makkelijker gaat. Na 40 uur les en heel wat luister lessen op mijn telefoon:).

De volgende dag stonden we vroeg op omdat Roxanna al vroeg op de stoep stond. We gingen naar het hoogste uitkijkpunt van Ayacucho. Na meer dan een uur klimmen (naar 3km hoogte.)
Kwamen we bij het uitzicht punt La Picota “La cruz de la paz” Het kruis van de vrede. Het had ook La cruz de la luz kunnen heten, want ’s nachts kun je vanuit de hele stad het lichtgevende kruis zien staan. Na de klim gingen we terug naar het hoofdplein waar muziek werd gemaakt en gedanst werd voor de grote kerk. Carnaval is hier begonnen, heel leuk om te zien hoe mensen zo op straat dansen. Ook ’s avonds in het park bij ons om de hoek waren mensen met muziek instrumenten die dansten en zongen. Leuk om mee te maken, dacht ik toen nog. Niet wetende dat ze dat blijkbaar tot carnaval elke avond doen en telkens vast houden aan het zelfde liedje. Het is maar goed dat ik nog niet helemaal kan verstaan wat ze zingen, maar het gaat in ieder geval veel over bier:). Zondag hebben we eigenlijk de hele dag aan school gewerkt ( in ieder geval voor mijn gevoel.) Dat maakte wel dat onze eerste deelvraag toen bijna af was.

Maandag ochtend stond Roxanna weer vroeg op de stoep. Dit keer niet voor les, maar voor een tripje. Wij (lourens, John en ik) waren de vervangende peet vaders en moeder van Jhonatan(ja bijzonder geschreven, dat vond ik ook). Dit is de zoon van de tuinvrouw. Hij was klaar met de politieacademie en wij mochten zijn medaille omhangen zei zijn moeder. Ze zou ons hiervoor om 10uur ophalen, maar ze kwam niet. uiteindelijk zijn we met een hoop frisdrank(altijd 3 literflessen hier) in een taxi gestapt en nadat we langs de bakker waren geweest voor wat lekkers tijdens het feest reden we door naar de politie school buiten de stad.

Na een hele tijd zoeken (af en toe hoorden we een verrast: Gringo’s! terwijl we door een menigte liepen die keken alsof ze water zagen branden.) vonden we de familie van Jhonatan. Wat waren die blij om ons te zien. Leuk om zo’n ceremonie mee te maken! We vertelde Roxanna wat onze eerste indruk was en dat we hem heel anders hadden voorgesteld. (wij) Hij is veel.. (Roxanna): Stoerder? Uhm.. nee… (Roxanna)Gespierder? Uhm… nee… (wij)veel knuffelbaarder… Roxanna kwam niet meer bij.
Uiteindelijk bleek dat we niets hoefde te doen op de ceremonie, behalve eten en dansen. Als je hier uitlegt aan een Peruaan dat wij in Nederland niet gewent zijn om bij feestjes te dansen, laat staan op klaarlichte dag, dan begrijpen ze daar helemaal niets van. Wat doe je dan? Alleen zingen? Krijg je dan als antwoord. Uhm… nee ook niet zingen… O_o. Tja.. hoe leg je dat nou uit?
Jhonatan vroeg me mee naar het grote feest die avond in El mirador (dat super mooie gebouw op de top van de heuvel waar ik vanuit mijn raam op uitkijk). Nee John en Lourens konden niet mee, hij mocht maar een iemand mee nemen en die moest een jurk aan. Haha die had ik dus niet. Volgens Roxanna en eigenlijk iedereen die we spraken is het voor blanken heel onverstandig om ’s avond de deur uit te gaan. Ik heb het aanbod dan ook afgeslagen. Dat was minder makkelijk dan dat het klinkt, want niet alleen hij, maar zijn hele familie bleef vragen of ik toch niet meeging. Na de ceremonie op de politie school gingen we in taxi’s naar het huis van de familie. In onze taxi (gewone auto) zaten 12 mensen. Zo nu en dan moesten we uitstappen omdat de uitlaat in het zand zat. Ik liep de poort van de tuin door en zag overal bloemen en dacht wouw dit is veel mooier dan dat ik het huis had voorgesteld. Tot we in de tuin kwamen en er achterkwamen dat de deur links in de hoek de badkamer was, met een wc bestaande uit een gat in de grond met een pot er op. Deze zag er uit alsof hij nog nooit was schoon gemaakt. Een andere deur leidden waarschijnlijk naar de slaapkamer, maar de andere ruimtes hebben we niet gezien, omdat we een maaltijd kregen in de tuin. Ook daar werd ik weer meerdere keren mee gevraagd en ik moest en zou de uitnodiging zien. Ik heb nogmaals uitgelegd dat we vanavond aan het werk gingen voor school (wat oprecht in de planning stond) en ik dus echt niet mee kon. De volgende dag zou hij naar de Selba vertrekken waar hij ging werken als drugsspecialist. Toevallig kwamen we hem gister ochtend eerst nog tegen in de stad, wat een toeval!
Maandag avond hebben we de grootste onweersbui tot nu toe gehad. Binnen een uur zat het limonadeglas wat Lourens buiten had gezet half vol! Wat een geweldig gezicht! Net voor mijn raam zat een kolibri en op de achtergrond waren een hoop bliksem flitsen. (Zie foto!) Het is maar goed dat ik niet meer weg hoefde die avond;).

Gister hebben we een ander project bezocht en een afspraak gemaakt voor vandaag. Verder is onze eerste deelvraag nu af:).

Vandaag hebben we de hele ochtend in de universiteitsbibliotheek gezeten. Daar hebben we boeken gelezen over social werk en scripties van de studenten daar (jawel in het Spaans;)
Onze afspraak bij de andere organisatie ging niet door, maar we werden wel netjes afgesmst.
Ook hebben we onze eerste Spaanse les van Gustavo gehad. Aardige jongen, verder kan ik er nog weinig over zeggen.
Morgen hebben we een afspraak met onze afstudeer docent, via de telefoon. Verder gaan we uitzoeken hoe opleidingen en werk hier geregeld zijn. Niet erg interessant voor jullie thuis denk ik:).




Nog even een paar wist je datjes:


• Wist je dat wanneer je in Peru met je vinger op je voorhoofd tikt dat intelligent betekend en dat met je vinger op de zijkant van je hoofd tikt dat dom betekend? Net andersom als bij ons.

• Wist je dat Shelitha (mijn zus) ondertussen ook in het buitenland zit!

• Er is hier af en toe een stroomstoring die zorgt dat de telefoon en het internet platliggen. Natuurlijk werkt dan ook het licht niet en zoals Roxanna helaas gemerkt heeft, de bel… :p

• Wist je dat taxi’s hier waarschijnlijk Total loss worden verklaard wanneer de toeter stuk is?

• Wist je dat hier geen borden staan met een X om een gevaarlijk kruispunt aan te geven, maar met een toeter, om aan te geven dat je moet toeteren.

• Wist je dat aan geven dat je moet toeteren iets volledig overbodigs is in Ayacucho?

• Wist je dat Fluita de Pan, niet alleen fluit van brood betekent, maar ook echt een van de namen is voor de panfluit? (Roxanna wist het in ieder geval niet en die lag helemaal strak toen Juan het zei.)

• Wist je dat pringel bussen hier door de hoogte soms zo strak staan dat de deksels er afknallen?

• Wist je dat Lourens er zo van geniet dat de bierflessen hier ook kei hard ploppen, dat we deze niet met een flessenopener mogen openen?

• Wist je dat je hier met je tatoeage ketting (die in Nederland 13jaar geleden in waren) Nog heel modieus bent!

• Wist je dat onze buren geen bel hebben en dat onze Peru bal daarom nu voorgoed in de tuin van de buren slaapt?

• Wist je dat hier taxi’s rijden zonder zijramen, zonder handvatten en zonder riemen. (vooral deze laatste zijn heeeeel schaars.)

• Wist je dat hier 12 mensen in een taxi kunnen? Tenminste tot deze met de uitlaat in het zand zit.

• Wist je dat Fransen toch Engels kunnen praten? In ieder geval hier in Peru!

• Wist je dat we op elke foto na de ceremonie moesten staan met elk familielid?

• Wist je dat de Lourenzo en Juan grappen maken over jongens die tegen palen lopen omdat ze blijven omkijken naar ondergetekende Gringo?

• Wist je dat onze bakbananen dodelijk getroffen werden door een waterballon die op Juan gericht was?

• Wist je dat dronken mensen hier blijkbaar aan onze neus kunnen zien dat we Nederlanders zijn?

• Wist je dat de titel van dit verslag don’t worry be happy is in Quechua (de taal van de inca’s)

• Wist je dat wij nog geen moment ruzie hebben gehad, en wel echt goed bezig zijn met ons project?!!

Wouw ik verbaas mij over de lengte van mijn bericht. Gracias voor iedereen die hem tot hier gelezen heeft:)!
Ik hoop snel wat van jullie te horen:).
Veel liefs vanuit Peru
Samira