Kan ik niet blijven?

16 april in de avond zijn we met de bus vertrokken naar Lima. Weg uit Ayacucho, wat ondertussen toch wel mijn stad was geworden. De laatste avond Edu en familie nog doei gezegd. Anderen kwam ik niet meer tegen. Eenmaal in de bus kon ik niet slapen. Ik was te moe om te slapen, maar dat vond ik helemaal niet erg. Buiten de bus zag ik landschapen zoals ik nog nooit gezien had. Ik heb ondertussen al aardig wat landen bezocht maar in geen gan die landen heb ik ooit bergen gezien zoals tussen Ayacucho en Lima. Enorme kloven en angstaanjagend uitziende rotsen waarbij je je niet kan voorstellen dat er iemand kan wonen. Met een schitterende sterrenhemel er boven. Langzaam kwam de zon op en werd de omgeving steeds duidelijker. Het landschap was veranderd in een soort woestijn landschap met vele heuvels. Achterin leken ze hoger en half verstopt in de mist en hoe dichterbij hoe donkerder en duidelijker ze werden. Het leek op het landschap op die tubes homeopathischmiddel geen idee welk merk dat is:P.
Lima is een minder mooie veel meer stinkende en bizar grote stad. Ik ben erg gelukkig dat ik daar niet hoef te wonen:). Na een nachtje zijn we dan ook weer vertrokken naar Arequipa de witte stad. Inderdaad veel mooier! Daar hebben we een tocht naar Condor Cruz dan. Zoals de naam al zegt condors! Veel hele grote condors in een enorm diepe kloof (1200meter). Geweldig om te zien! En wat ze daar ook in de buurt hadden; Hot springs:)! Geniaal! In Arequipa kwam ik Tim en zijn moder tegen en we hebben een drankje gedaan. Heel gezellig!
Toen gingen we naar Puno de stad met de drijvende eilanden. Mocht het je droom zijn om de drijvende eilanden te bezoeken dan kan ik je vertellen ik zou een andere droom zoeken. Erg toeristisch en fake, maar wel op het hoogste bevaarbare meer van de wereld:). Ook hier waren Tim en zun mam en hebben we met zun 3e een show bezocht.
We vervolgde onze reis naar Cusco de eerste dag hebben we een beetje de stad verkent. Cusco is een hele mooie stad waar ik best nog wel wat tijd had willen blijven. Via ons hostel hebben we een jungle tour geboekt naar Machu Piccu dat was duidelijk het hoogte punt van de reis. De eerste dag gingen we met mountanbikes, de tweede dag 20 kilometer lopen in de bergen wat niet zo gemakkelijk is als het klinkt want peruvian flat kun je in nl max 800meter lopen en dan ben je op het hoogste punt. Kun je nagaan wat het betekende dat onze Peruaanse gids zei dat we wat moesten klimmen… Helemaal kapot maar voldaan kwamen we aan in Santa Theresa. Daar zijn we uitgeweest wat super grappig was pisco sour en een paaldansende gids, geweldige combi! De laatste dag was iets gemakkelijk maar nog steeds bijzonder slopend dus toen we rond 17.30 in Aguas Caliente aankwamen zijn Sarah (een reisgroepsgenoot) en ik direct naar de hotsprings vertrokken.
De volgende ochtend (lees 3.30) stonden we op en voelde ik mij niet lekker eenmaal beneden bleek dat ik daar niet de enige in was. 6 andere uit de groep waren ook niet lekker en 2 konden zelfs niet mee lopen. We hadden duidelijk iets verkeerds gekregen in het restaurant de avond daarvoor. Na al mijn kracht bij elkaar geraapt te hebben (en al mn voedsel uit mn lichaam te hebben verwijderd) besloot ik toch te gaan lopen. Het was ondertussen 4.30 toen we vertrokken richting de brug van het nationaal park Machu Piccu! Vanaf de brug is het een uur omhoog, maar de eerste 400 mochten de berg tegenover machupiccu beklimmen en daar wilde wij natuurlijk bij zijn dus binnen 45minuten waren we boven. Wat een Klim! Maar onze inspanning werd rijkelijk beloond met een adembenemend uitzicht op de oude stad die zo hoog op een berk ligt. Ik zou nog uren over Machu piccu kunnen schrijven maar een foto zegt meer dan duizend woorden dus over ene paar dagen zal ik foto’s bij dit verslag voegen. Zo’n 9uur hebben we nog rondgelopen in Machu Piccu. Toen iedereen van onze groep naar huis vertrok besloten John lou en ik nog meer te beklimmen. Uiteindelijk resulteerde dat in een klein probleem. We hadden een oud stel gevraagd om wat foto’s van ons te maken en ik had mijn camera op speedburst gezet. Wij sprongen alle drie en toen het stel vertrokken was kwam er een gids naar ons toe die om lourens camera vroeg. Die gaf zijn camera en vervolgens wilde hij onze paspoorten en toegangskaarten en verklaarde dat hij de politie ging bellen… Wat?
Juist het was dus gene gids maar een parkwachter die bijzonder kwaad was dat wij sprongen. Blijkbaar mag dat dus niet. Gelukkig zagen we er uiteindelijk onwetend en onschuldig genoeg uit en konden we in ons slechtste Engels mogelijk uitleggen dat we geen Spaans konden lezen (wat natuurlijk niet helemaal de waarheid is.) maar nadat we de foto’s gewist hadden konden we gaan. Na een bezoek aan de hotsprings zijn we met de trein weer nar Cusco gegaan. De volgende dag waren we alle drie nog niet echt lekker dus hebben we veel geslapen. Op Koninginnedag! Ik heb nog nooit zo weinig gefeest op Koninginnedag! Vervolgens las ik een mailtje met slecht nieuws en nadat ik een uur op Sarah had gewacht en zij niet kwam besloot ik dat het een goede dag om te slapen. ’s Avonds hadden we met iedereen van de jungle tour afgesproken in een hostel en dat was super gezellig. Sarah vertelde dat ze er ’s avonds pas achter kwam dat haar horloge 1.5uur voor liep en ze dus ook een uur op mij had zitten wachten, maar op het verkeerde moment. Ik besloot dat ondanks dat het niet verstandig was, ik toch Koninginnedag ging vieren deze laatste nacht in Cusco, dus ik ging met de groep mee stappen. Het was super gezellig. De volgende dag moesten we weer vroeg op om te vliegen naar Lima. Maar toen bleken we een groot probleem te hebben. Lou is zijn paspoort kwijt. Veel te laat kwamen we aan op het vliegveld en na het probleem uitgelegd te hebben mocht hij met een kopie van het paspoort en zijn rijbewijs toch naar Lima vliegen! Gelukkig! In Lima is hij aangifte gaan doen. De mannen waren t=nog helemaal niet lekker en konden amper wat eten. Ik voelde mij daarentegen weer prima en kreeg ’s avonds echt trek! Nadat de mannen een poging hadden gedaan om te eten en ik had gegeten gingen zij naar het hostel om te slapen. 19.20.. niet echt ene tijd om te slapen als je in de hoofdstad bent en je je kiplekker voelt dus ik kreeg een rondleiding door Mira Flores van Tim die ondertussen naar Lima verhuisd was. Voor het eerst in twee jaar zag ik de Pacific weer:). Vandaag zijn de mannen weer vroeg vertrokken om een paspoort voor Lou te regelen. Het blijkt dat je met een noodpaspoort niet mag landen in de VS dus ze zijn nu ook naar de Amerikaanse ambassade. Omdat je maar met twee personen de ambassade binnen mag had ik toevallig de tijd om jullie een update te geven. Ik ga zo wat drinken in Barranco en zal wanneer ik weer tijd heb foto’s bij dit verslag plaatsen. morgen avond vliegen we terug. Donderdag komen we als het goed is aan en vanaf volgende week ben ik weer aanspreekbaar ;)Tot snel:).
Liefs uit Lima