8,5 miljoen mensen op dat hele kleine stukje aarde
Door: samira van hunen
Blijf op de hoogte en volg Samira
24 Juli 2011 | Peru, Lima
Hey allemaal bedankt voor jullie leuke/ grappige berichtjes:D
Vanuit het rustige Lobitos kwam ik in het bruisende Mancora in kokopelli terecht. Wat een weer! Een bar in het zwembad an heel veel gezellige mensen. Vanwege mijn geld probleem zat ik "vast" in Mancora. Kokopelli is het soort hostel waar mensen binnenkomen met het plan om 1 of 2 nachten te blijven, maar daar eigenlijk nooit in slagen. De stop wordt altijd langer want het is super gezellig!
Overdag surfen, op het strand hangen en een koud biertje in het zwembad en 's avonds met zun alle stappen!
Toen ik in Mancora aankwam stond er een blok beton in de oceaan. Aan dit rechtopstaande blok zaten 3 grote pijpen. Na enkele dagen grote golven viel het blok om en knapte de pijpen. Ik besteedde er weinig aandacht aan. Enkele dagen later kwam ik net onder een heerlijk warme douche uit en kwam ik een chagrijnige Jess en Jaime tegen. blijkbaar was 1 minuut na mijn douche het water gestopt met stromen. Er was geen water meer... blijkbaar hadden we de dagen daarvoor van de water reserves gebruik gemaakt. Deze waren nu leeg. Ik kreeg weer allemaal Ayacucho horrorbeelden en geuren in min hoofd. Gelukkig was het binnen een dag gefixt en konden we weer douchen met ziltig maar warm oceaan water. :)
Na een hele tijd tegen en met de golven gevochten te hebben besloot ik een golf te pakken die mij weer naar het strand kon brengen. Net voor het strand sprong ik van mijn board (omdat het niet goed is voor het board om met veel gewicht op het strand te belanden.) Op dat moment verzwikte ik mijn enkel. Iedereen die mij een beetje kent begrijpt dat ik door een verzwikte enkel niet thuis gehouden kan worden, dus ondanks dat het pijn deed verliet ik toch af en toe het hostel om wat leuks te gaan doen. Een van de dingen die ik gedaan heb is verschillende knoop technieken uitwisselen met de kunstenaars van Mancora. Zij leerde mij wat en ik hen:).
Na een week Mancora vertrok ik met Jess en Jaime naar Ica. We zaten 18uur in de bus. De bus was geweldig! We hadden allemaal een soort eigen hokje de stoelen konden draaien tot 180 graden dus we hadden een bed in de bus!
In de buurt van Ica zijn enorme zandduinen. Met een buggie gingen we de duinen in, de rit was als een achtbaan af en toe werden we uit onze stoelen gelanceerd. de Buggie bracht ons naar duinen waar we konden zandboarden, Geniaal! (Iets minder voor mijn enkel.)Daarna nam ik na 1.5 week afscheid van Jess en Jaime. Gek na alle leuke dingen die we samen hadden gedaan.
In mijn eentje vertrok ik naar Lima.
8.5 miljoen mensen op zo'n 'klein stukje aarde. Ik houd niet van Lima en toch is het al de 6de keer dat ik daar ben :P. Voor een stad waar je er makkelijk 2uur over kan doen om van de ene naar de andere kant te komen, is er verdacht weinig te doen.
Dinsdag speelde Peru echter de halve finale voor de Zuid Amerika cup. Geweldig om te zien hoeveel passie mensen hier hebben! Helaas verloor Peru.
De avond daarna ging ik met Mikkel een jongen vanuit het hostel naar het magische waterpark. Super grappig om te zien wat ze allemaal kunnen doen met lichten in water:).
Donderdag ontmoeten ik eindelijk Tim voor lunch, hij had zijn Peruaanse vriendin meegenomen. Hij vertelde dat ik met hen mee mocht reizen naar Bolivia als ik wilde. Hmm dat geeft een interessante draai aan mijn reisplannen want ik dacht dat ik met Tim zou reizen. Als er iemand mee wilt prima! Leuk! Maar ik had niet verwacht dat ik gedoogd zou worden door een stelletje..
Naast het paleis van Justitie werden in het openbaar paspoorten, diploma's valse id's etc verkocht... Bijzonder toch? Iedereen weet het, maar zolang de politie af en toe iets toegestopt krijgt weet niemand iets. voor 300soles het je zo 2 nieuwe paspoorten.
Samen met Mikkel besloot ik alle gekke soorten fruit te proberen. Echt lachen. Iets wat op een mini komkommer lijkt blijkt een passievrucht achtige te zijn en johannesbrood look a likes(grote bruine bonen) blijken naar Haribo snoepjes te smaken!
Gister kreeg ik het goede nieuws dat Dunc een ticket naar Argentinie heeft geboekt en dat we samen de Iquazu watervallen gaan bekijken en waarschijnlijk de amazone!
Doordat mijn voet gister meer pijn deed dan vorige week besloot ik toch maar naar een dokter te gaan. Tim was met de familie waar hij een maand woonde in de zelfde wijk en zij boden mij een lift aan. In plaats van naar de gewone afdeling te gaan gingen we spoedafdeling, anders zouden we uren moeten wachten. Ik werd in een rolstoel gezet en mest acteren dat ik heel veel pijn had. wat erg moeilijk was want Tim, Olga en haar dochten bleven non stop grappen maken. Al met al duurde het ongeveer 3uur. Ben ik blij dat het geen echt noodgeval was! Het bleek dat ik mijn ligamenten flink verrekt heb en nog weken rust nodig heb om te herstellen... interessant.. ik ben benieuwd hoe goed in daarin ga zijn, want tot nu toe is het nog niet gelukt. Maar ik vrees dat ik nu echt mijn best moet gaan doen om niets te doen! Ik begin morgen met een 24 uur duurde busrit naar Puno. Het is in ieder geval een veel belovend begin toch? :P
Door alle leuke en bijzondere verhalen van iedereen heb ik nog zoveel zin om te reizen! Ik ben nu bijna een maand van huis, maar het voelt veel korter. Ik kan niet beloven dat ik in september terug kom, maar ik beloof wel zo nu en dan in ieder geval te laten weten hoe het gaat:).
cuidate!
Vanuit het rustige Lobitos kwam ik in het bruisende Mancora in kokopelli terecht. Wat een weer! Een bar in het zwembad an heel veel gezellige mensen. Vanwege mijn geld probleem zat ik "vast" in Mancora. Kokopelli is het soort hostel waar mensen binnenkomen met het plan om 1 of 2 nachten te blijven, maar daar eigenlijk nooit in slagen. De stop wordt altijd langer want het is super gezellig!
Overdag surfen, op het strand hangen en een koud biertje in het zwembad en 's avonds met zun alle stappen!
Toen ik in Mancora aankwam stond er een blok beton in de oceaan. Aan dit rechtopstaande blok zaten 3 grote pijpen. Na enkele dagen grote golven viel het blok om en knapte de pijpen. Ik besteedde er weinig aandacht aan. Enkele dagen later kwam ik net onder een heerlijk warme douche uit en kwam ik een chagrijnige Jess en Jaime tegen. blijkbaar was 1 minuut na mijn douche het water gestopt met stromen. Er was geen water meer... blijkbaar hadden we de dagen daarvoor van de water reserves gebruik gemaakt. Deze waren nu leeg. Ik kreeg weer allemaal Ayacucho horrorbeelden en geuren in min hoofd. Gelukkig was het binnen een dag gefixt en konden we weer douchen met ziltig maar warm oceaan water. :)
Na een hele tijd tegen en met de golven gevochten te hebben besloot ik een golf te pakken die mij weer naar het strand kon brengen. Net voor het strand sprong ik van mijn board (omdat het niet goed is voor het board om met veel gewicht op het strand te belanden.) Op dat moment verzwikte ik mijn enkel. Iedereen die mij een beetje kent begrijpt dat ik door een verzwikte enkel niet thuis gehouden kan worden, dus ondanks dat het pijn deed verliet ik toch af en toe het hostel om wat leuks te gaan doen. Een van de dingen die ik gedaan heb is verschillende knoop technieken uitwisselen met de kunstenaars van Mancora. Zij leerde mij wat en ik hen:).
Na een week Mancora vertrok ik met Jess en Jaime naar Ica. We zaten 18uur in de bus. De bus was geweldig! We hadden allemaal een soort eigen hokje de stoelen konden draaien tot 180 graden dus we hadden een bed in de bus!
In de buurt van Ica zijn enorme zandduinen. Met een buggie gingen we de duinen in, de rit was als een achtbaan af en toe werden we uit onze stoelen gelanceerd. de Buggie bracht ons naar duinen waar we konden zandboarden, Geniaal! (Iets minder voor mijn enkel.)Daarna nam ik na 1.5 week afscheid van Jess en Jaime. Gek na alle leuke dingen die we samen hadden gedaan.
In mijn eentje vertrok ik naar Lima.
8.5 miljoen mensen op zo'n 'klein stukje aarde. Ik houd niet van Lima en toch is het al de 6de keer dat ik daar ben :P. Voor een stad waar je er makkelijk 2uur over kan doen om van de ene naar de andere kant te komen, is er verdacht weinig te doen.
Dinsdag speelde Peru echter de halve finale voor de Zuid Amerika cup. Geweldig om te zien hoeveel passie mensen hier hebben! Helaas verloor Peru.
De avond daarna ging ik met Mikkel een jongen vanuit het hostel naar het magische waterpark. Super grappig om te zien wat ze allemaal kunnen doen met lichten in water:).
Donderdag ontmoeten ik eindelijk Tim voor lunch, hij had zijn Peruaanse vriendin meegenomen. Hij vertelde dat ik met hen mee mocht reizen naar Bolivia als ik wilde. Hmm dat geeft een interessante draai aan mijn reisplannen want ik dacht dat ik met Tim zou reizen. Als er iemand mee wilt prima! Leuk! Maar ik had niet verwacht dat ik gedoogd zou worden door een stelletje..
Naast het paleis van Justitie werden in het openbaar paspoorten, diploma's valse id's etc verkocht... Bijzonder toch? Iedereen weet het, maar zolang de politie af en toe iets toegestopt krijgt weet niemand iets. voor 300soles het je zo 2 nieuwe paspoorten.
Samen met Mikkel besloot ik alle gekke soorten fruit te proberen. Echt lachen. Iets wat op een mini komkommer lijkt blijkt een passievrucht achtige te zijn en johannesbrood look a likes(grote bruine bonen) blijken naar Haribo snoepjes te smaken!
Gister kreeg ik het goede nieuws dat Dunc een ticket naar Argentinie heeft geboekt en dat we samen de Iquazu watervallen gaan bekijken en waarschijnlijk de amazone!
Doordat mijn voet gister meer pijn deed dan vorige week besloot ik toch maar naar een dokter te gaan. Tim was met de familie waar hij een maand woonde in de zelfde wijk en zij boden mij een lift aan. In plaats van naar de gewone afdeling te gaan gingen we spoedafdeling, anders zouden we uren moeten wachten. Ik werd in een rolstoel gezet en mest acteren dat ik heel veel pijn had. wat erg moeilijk was want Tim, Olga en haar dochten bleven non stop grappen maken. Al met al duurde het ongeveer 3uur. Ben ik blij dat het geen echt noodgeval was! Het bleek dat ik mijn ligamenten flink verrekt heb en nog weken rust nodig heb om te herstellen... interessant.. ik ben benieuwd hoe goed in daarin ga zijn, want tot nu toe is het nog niet gelukt. Maar ik vrees dat ik nu echt mijn best moet gaan doen om niets te doen! Ik begin morgen met een 24 uur duurde busrit naar Puno. Het is in ieder geval een veel belovend begin toch? :P
Door alle leuke en bijzondere verhalen van iedereen heb ik nog zoveel zin om te reizen! Ik ben nu bijna een maand van huis, maar het voelt veel korter. Ik kan niet beloven dat ik in september terug kom, maar ik beloof wel zo nu en dan in ieder geval te laten weten hoe het gaat:).
cuidate!
-
25 Juli 2011 - 05:14
Duncan:
Heel vel weer allemaal! Jaja ik kom eraan, maak je watervallen maar nat. Succes met het rust houden, haha! -
25 Juli 2011 - 05:15
Duncan:
Heel vet bedoel ik dus he. Niet heel vel. Want dat zou een beetje raar zijn. -
25 Juli 2011 - 08:17
Judith:
Hey Samira,
Wat een heerlijke verhalen, ontzettend genieten! Enne goed rust houden he, het is voor het goede doel, zodat je straks weer volop op een surfplank kan staan :P
Ik ben benieuwd wat je volgende verhaal weer brengt! -
25 Juli 2011 - 08:57
Juul:
Vel...mmm ik zie potentie in dat woord hoor!
Mooie foto's Sam:)
Enne blijf idd nog maar even weg;p -
25 Juli 2011 - 19:09
Ezzy:
Heej Sam, wou ff zeggen dat ik het stoer & knap vind wat je doet :)!
xxx -
25 Juli 2011 - 19:22
Mirjam:
Klinkt zeker heel vel allemaal ;)!! En wat gaaaf je foto's! Is je busje al in Puno aangekomen? Mennn 24 uur, lang! En ja we weten allemaal dat je een stoere bent dus je enkel dat komt wel goed! Maar wel vervelend sterkte ermee..! Adios mi amigo! -
25 Juli 2011 - 20:57
Mam:
Super wat een foto's!!!! Dat licht en water"orgel" prachtig! Die zandduinen, net zo hoog als in Namibie'?
Met zo'n busrit... tjaaa dat kun je wel uithouden! En dan dat surfen.... ziet er super uit!!!! Zand, sneeuw en golven zijn er nog meer smaken????
Wij zijn net terug uit Engeland en daar konden we het niet laten ook te proberen op de surfplank te staan maar: het lijkt veel makkelijker dan het is:)! Ik houd niet van bier, dat weet je, maar als ik dit zie aan de bar, in het water, dan krijg ik dorst:)! Fijn dat Duncan gaat komen om samen Argentinie onveilig te maken:)!
Geniet er lekker van en neem ff de bus voor je voet..:) gaat vast goed komen!
liefs, Mam -
26 Juli 2011 - 23:04
Fenna:
Hey meis! Super verhalen weer, ben zo jaloers! Wil ook wel weer surfen. leuke foto'! Geniet ervan en hopelijk kom je nog eens terug naar Nederland ;)
Kus -
08 Augustus 2011 - 21:14
Esmée:
Hoi Sam!
Super leuke verhalen zeg! Je hebt het echt goed voor mekaar!
En die foto met de fonteinen! Super gaaf.
Nou geniet er nog heel erg veel van schatje
kusje van je nichtje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
