Een maand vol verrassingen

Hai allemaal,
mijn laatste blog is weer 4 weken geleden dus bij dezen weer een kleine update. Terwijl ik dit schrijf zit ik tussen de was op de grond in het zonnetje op het terras in de tuin die voor deze week mijn thuis mag zijn. Die was doen was hoog nodig want ik heb de laatste weken zo veel leuke dingen mogen doen dat ik amper thuis of überhaupt in Hamilton was. Ik zal mijn best doen chronologisch te vertellen.
Ik heb het nog steeds erg naar mijn zin hier. Op mijn stage ben ik ondertussen gaan elektrovissen, water kwaliteit gaan meten met verschillende collega's op verschillende manieren. Het meest opvallende is dat alle groepen zowel de vis als de water kwaliteit als de ecologen etc allemaal al hun data eerst op papier zetten en dan een hele dag data aan het invoeren zijn op de computer erna. Zoals veel dingen in Nieuw Zeeland zou dat best iets efficiënter kunnen.
Na dat Tjardo weer vertrokken was mocht ik collega's helpen met elekro vissen. Dit houdt in dat je in een stroompje gaat staan en daar elektriciteit door laat gaan zodat de vissen tijdelijk worden verlamd en je ze kunt vangen, tellen en meten.
Dit was een beetje een rare week omdat mijn maatje binnen NIWA weer naar het Zuidereiland terug verhuisde omdat daar haar werk op de universiteit weer begon. Natuurlijk moesten we wel eerst nog een keer met de hele groep wat drinken. We hebben afgesproken dat wij haar rond mijn verjaardag komen opzoeken, want dan zijn ook twee anderen uit de groep jarig.
De volgende ochtend vertrokken Cameron en ik vroeg richting Northland; de meest noordelijke provincie. Ik wilde erg graag naar de Bay of Islands en hij was nog nooit in het noorden geweest dus ging graag mee. Heel handig, vrienden met autos! Waar we precies zouden slapen hadden we nog niet bekeken maar de overheid heeft hier door het hele land natuur campings dus dat was het plan. We hadden een matras mee voor de gene die in de auto zou slapen en een luchtbed voor de ander in de tent. Het liep ietsje anders.. Toen we bij de Bay of Islands aan kwamen bleek dat de drie overheidscampings die er waren op eilanden waren en de auto daar niet kon komen. Opeens kon de matras, het grote opblaasbed en de kookset niet meer mee en we moesten haasten anders zouden we de veerboot missen. Het op de grond slapen bleek het helemaal waard!
Het eiland was prachtig! We kwamen aan en liepen over de heuvels naar Sunset Bay waar we samen met een andere tent stonden. ‘s avond klommen we de heuvels op om de sterren te bewonderen die vanwege het schaarse licht heel goed te zien waren.
De week erna mocht ik met een collega (Gareth) water kwaliteit testen. Omdat het water al 20 jaar op de zelfde tijdstippen werd gecheckt, maar er nu werd bezuinigd op het aantal test plaatsen, hadden we veel tijd tussendoor. Gareth liet mij oude goudmijnen zien, een waterval, het strand en een aantal glowworms die ik een paar weken later weer zou zien maar dan in veel grotere getale.
Die volgende zaterdag werd ik om 06.00 opgehaald door een taxi. Voor het onderzoek wat ik doe mag ik 5 provincies/ gemeenten bezoeken die meededen aan een eerder onderzoek van NIWA. De taxi bracht mij naar het vliegveld om naar Wellington te vliegen; de hoofdstad van NZ. In Wellington woont Shana een vriendin vanuit de zelfde vriendengroep als waar ik Tjardo van ken. Afgelopen augustus kampeerden we bij pap en mam in de tuin en nu sliep ik aan de andere kant van de wereld in haar huis!
Shana liet mij de stad zien, we bezochten onder andere een marktje een bierbrouwerij met bizarre smaken bier zoals bier met peper of koekjes en creme etc. en we klommen de Mount Vic op voor een mooi uitzicht over de stad. Shana vloog maandag op dinsdagnacht naar Australië om familie te bezoeken en ik vloog woensdag ochtend door naar Nelson. Nelson zelf ik niet heel boeiend maar er zijn prachtige natuurparken in de omgeving. Een van de tracks die je kunt wandelen is in het Abel Tasman park. De eerste dag regende het een beetje en moest ik opschieten omdat ik een gebied moest oversteken wat alleen met eb te doen was. Die dag liep ik 25 km door het park en had ik regelmatig uitzicht over verschillende baaien. Aan het einde van de dag kwam ik op een kampeerplaats met nog twee andere tentjes. Zo fijn om lekker aan het strand te kamperen! Even geen mensen om je heen maar alleen de natuur.
De tweede dag stond ik op met pijn aan mijn voet en dacht dat is ook niet zo raar omdat mijn voeten het niet gewend zijn zo ver te lopen. Ik pakte mijn tent weer in en liep verder. Halverwege kwam ik op een kampsite waar ik mijn water bij kon vullen, mijn kampeerplaats had water wat niet drinkbaar was en erg stonk. Daar kwam ik twee Nederlandse jongens tegen die vroegen of ik zin had met hen mee te lopen. Zij hadden muziek en een van de twee zei dat hij erg blij was met het wandelen want hij minste het dagelijks naar de sportschool gaan. Hij bood aan dat hij mijn tas zou dragen en na een paar keer vragen ging ik daar toch maar op in. Achteraf een super goed idee vanwege mijn voet! Na een paar uur wandelen gingen zij door en kwam ik bij de kampeer plaats aan. Terwijl ik over het strand liep vroeg ik mij af of ik niet gewoon met hen door had moeten lopen. Op dat moment hoorde ik: "SAM!!!" Dat was Alex een Engels meisje wat ik in het hostel in Nelson had ontmoet. Alex sliep in de hut naast de camping. We kwamen daar nog meer gezellige mensen tegen en kookte samen. Aan het einde van de middag wandelden we over het strand en toen zwom er een rog langs. Er bleken nog veel meer roggen ze zitten! De hut had een openhaard en ‘s avonds verzamelde iedereen zich rond de haard om te drogen en op te warme omdat het koud en regenachtig was, erg gezellig zo binnen :). Een fysio therapeut daar keek naar mijn voet die ondertussen helemaal dik was geworden en gaf aan dat ik echt niet meer mocht lopen de volgende dag. Ik had dus een relaxt dagje aan het strand en werd opgehaald met een water taxi. Die maandag mocht ik in Nelson een focus groep leiden, een presentatie geven en een enquête afnemen. Dat ging gelukkig heel goed. De eerste twee data verzamel plaatsen zijn dus afgerond!
Eenmaal terug in Hamilton mocht ik mij voorbereiden iets anders super leuks! Shelitha en Tom kwamen langs! Shelith werd 30 en ze had van te voren gezegd graag ergens in de twee weken dat ze hier zou zijn een kiwitaart te willen eten. Omdat ze van chocola en schaapjes houdt, heb ik een brownie- fudgetaart gebakken met caramel en spaanse peper chocola, kiwi-jam gemaakt voor er bovenop en kleine schaapjes van marshmallow en marsepein. De taart leek een weide heuvel met schaapjes. Voor ik hem gaf vroeg ik wat Shelith wat ze graag zou krijgen voor haar verjaardag en ze antwoordde: “een kiwitaart!” “en wat nog meer?” “Chocola!” “En verder?” “Schaapjes!” Gelukkig ken ik Shelith al even ;).
Op goede vrijdag gingen wij met mijn vriendengroep hier Shelitha en Tom op pad naar de groeiworm grotten. Gareth was ook mee en hij liet ons eerst een mooie waterval zien, een druipsteengrot en daarna het Kiwi huis waar we de kiwi vogels konden bekijken. De rest van de groep ging naar huis en Shelitha, Tom, Cameron en ik gingen kamperen omdat wij de volgende dag door gingen naar Rotorua. Bij Rotarua hebben we het riviertje bezocht met het warme water en de watervallen waar ik een paar weken daarvoor was geweest. Naast gezellig was het heel handig dat Cam mee wilde, want Shelith en Tom wilde daarna natuurlijk verder reizen en zo kwam ik toch weer thuis in Hamilton. Zo Leuk om Shelith en Tom te zien!
Vandaag is het Pasen en heb ik een relaxt dagje. De rest is een drie daagje kayaktrip aan het doen, maar ik vind het wel heel fijn even niets te hoeven. Ik ben mijn spullen een beetje aan het inpakken want ik moet voor 1 april mijn kamer uit zijn en ik vlieg woensdag naar Gisborne om data te verzamelen en ik weet nog niet wanneer ik precies terug kom. Deze week woon ik dus even bij Cameron en Charlotte voor ik volgende week het huis van Daniel (een jongen uit de groep) in kan. Hij gaat een maand reizen. Ik kijk er erg naar uit om weer even alleen te wonen. Wat ik de laatste twee weken bij NIWA ga doen wat betreft wonen weet ik nog niet, maar ik heb een aantal aanbiedingen van mensen gekregen dat ik bij hen in huis kan blijven, dus dat zie ik tegen die tijd wel.
Ik hoop dat het goed gaat met jullie. Leuk om af en toe van mensen te horen .
Liefs Sam